Rem op Q-koorts en Lyme

Bij infectieziekten als Q-koorts en de ziekte van Lyme zijn dieren de bron van besmetting. Hoe we beter kunnen inspelen op deze zoönosen, onderzoeken Wageningse onderzoekers. Bij het opstellen van interventie-analyses keken ze zowel naar biologische factoren als naar menselijk gedrag. Ook klimaatverandering blijkt een rol te spelen.

Hoe kan een zoönose ineens zo sterk opkomen?

In 2008 en 2009 woedde er een hevige epidemie van Q-koorts in Nederland. Deze infectieziekte geldt al langer als risico tijdens de lammerperiode van melkgeiten en melkschapen. Doorgaans werden jaarlijks zo’n vijftien mensen besmet, met name geitenhouders en hun familieleden. Nu trof de ziekte ineens honderden mensen: 95 patiënten overleden aan de Q-koorts en vele andere werden chronisch ziek.

Hoe kan een zoönose ineens zo sterk opkomen? En als je dat kunt vaststellen, kun je ze dan ook voorspellen en beïnvloeden? Dat zijn de onderzoeksvragen die viroloog Wim van der Poel van Wageningen University & Research (WUR) stelde. Alle bijkomende factoren werden daarbij in kaart gebracht, vertelt de onderzoeker. Ook de factoren waaraan je als veterinair onderzoeker in eerste instantie niet zo gauw denkt. Zo bleken ook weersfactoren van invloed te zijn op de Q-koortsepidemie van 2008-2009. Die speelde zich af in een droge periode, waarbij de ziekmakende bacteriën goed kon overleven en zich gemakkelijk met stof door de lucht konden verspreiden.

Sociale factoren

WUR bracht in kaart op welke punten kan worden ingegrepen om epidemieën in de toekomst te voorkomen. Dat deden ze niet alleen voor Q-koorts, maar ook voor de rabiës (hondsdolheid) en de ziekte van Lyme. Deze laatste wordt veroorzaakt door een ziekmakende bacterie en overgedragen via besmette teken. Door de klimaatverandering schuift het verspreidingsgebied van Lyme langzaam naar het noorden op. Er is geen vaccin voor Lyme. Mogelijke maatregelen kunnen variëren van het terugdringen van de teken door het aanpassen van de begroeiing van natuurgebieden tot het vaker controleren van bezoekers of honden of het afsluiten van natuurgebieden voor publiek.

Volgens Van der Poel kan met vrij simpele middelen – zoals publieksvoorlichting – het aantal infecties al flink kan verminderen.

....

Lees hier verder.